Muzycznie

Kiedy po Świętach dopadłam internetu (spragniona nieziemsko, bo na wsi, gdzie byłam tego cudu techniki nie mają – ba, komórki nie mają tam zasięgu) jedną z pierwszych rzeczy jaką zrobiłam było sprawdzenie co moi koledzy (i koleżanki) przez te święta wymyślili. Pyza Wędrowniczka (której bloga Pierogi pruskie polecam wszystkim bardziej niż gorąco) jak zwykle nie zawiodła. I chociaż posta, który jest inspiracją mojego wpisu, nie napisała sama, to znalazła kogoś kto coś takiego przygotuje.

Więc o czym dzisiaj? Może o piosenkach? Jakoś mi tu umykało, ale od przeczytania posta Wojtka nie mogę przestać szukać muzyki w moich książkach. Zdziwiło mnie to, że muzyka niezbyt często towarzyszy bohaterom książkowym. Nie wiem, czy autorzy nie chcą nam narzucać swoich gustów czy mają milion innych powodów dla których w ich książkach nie pojawiają się ani nazwy zespołów ani tytuły utworów. W niektórych wypadkach uważam to za pewne odrealnienie postaci. Jeśli bowiem akcja książki dzieje się we współczesnym świecie to nie ma mowy, żeby bohaterowie od tej muzyki się odcięli. Mnie towarzyszy ona wszędzie – w pracy, w autobusie (niekoniecznie z moich słuchawek), na zakupach, w domu.

Na szczęście muzyka w literaturze to nie tylko to, czego słucha bohater. :)

We wspomnianym wyżej poście znajdziemy kilka fajnych kategorii. Mnie najbardziej zainteresowały dwie kategorie: poezja śpiewana, której jestem ogromną fanką i śpiewający Pan Tadeusz.  Co do pierwszej kategorii – poezja Ziemianina, Stachury, Baczyńskiego… Ach. Ziemianina nie umiem czytać nie nucąc sobie SDM-u. To oni nadają rytm wiersza. Podobnie mam z „Znów wędrujemy” Baczyńskiego.

W ramach uzupełnienia drugiej kategorii: jeszcze kabaret OT.TO. Mistrzowie inwokacji. I dobrej zabawy. J

A teraz moje kategorie, czyli coś o czym u Pyzy nie napisano. Po pierwsze to coś o czym pisałam wyżej, czyli muzyka, której słuchają ukochani bohaterowie. Przyznam się, że swoją playlistę wzbogacam najczęściej o muzykę z seriali. Ale czasem, kiedy czytając książkę trafiam na nazwę zespołu czy tytuł piosenki czuję nieodpartą potrzebę sprawdzenia co to jest. Co ciekawe – najczęściej to co lubią książkowe postacie trafia i w mój gust. I tak muzyczną kopalnią stała się dla Heksalogia Jadowskiej. I to już od pierwszego tomu. Wstyd się przyznać, ale dopiero Jadowska zaprzyjaźniła mnie z Pearl Jam.

Inną książką, której bohaterka sprawiła, że pokochałam jakiś utwór są „Zapiski stanu poważnego” M. Szwai. I chociaż to w zupełnie innym klimacie uwiódł mnie Haendel i jego „Muzyka na wodzie”. Jak reklamuje to Wika „Bardzo wesoła oraz energetyczna. Daje siłę do walki z przeciwnościami losu. I dobry humor” (M. Szwaja, Zapiski stanu poważnego, Warszawa 2004, str. 258). W ramach relaksu – polecam J

I jeszcze coś innego. W „Na psa urok” K. Hearne’a znajdziemy nakierowanie na „Rodrigo y Gabriela” (K. Hearne, Na psa urok, Poznań 2011, str.79). Atticus trzyma się bardziej w klimatach Dory, ale ten hiszpańskie gitary jestem mu wdzięczna. J BTW: Kevin będzie na tegorocznym Pyrkonie!

Tu jeszcze trochę  można by wymienić – rockowe ballady, które uwielbia Liam z „Mrocznych umysłów”, „Sympathy for the Devil” Rolling Stones, czyli motyw przewodni Ridley z „Pięknych istot”, ulubionych Beatles’ów i The Smiths Eleonory z „Eleonory i Parka” czy też szwedzki hip hop z „Gwiazd Naszych Wina” (nie jest to mój faworyt, ale może ktoś takie klimaty lubi).

Kolejną kategorią niech będą piosenki polecane przez autora, które stanowią niejako uzupełnienie książki. „Gdyby życie miało soundtrack…” autorzy mogą to zapewnić swoim bohaterom. Spotkałam się z tym na razie raz w „Ostatniej Spowiedzi”. Sama książka – pisałam już o tym - do moich ulubionych nie należy. Ale pomysł z piosenkami jest świetny. Szczególnie przy tej tematyce. „Belief” Gavina DeGraw na stałe zagościło na mojej playliście. I chociaż nie każdy lubi przy muzyce czytać, sugerowane piosenki warto posłuchać choćby w ramach „deseru”.

Czymś podobnym są playlisty autorów. Na Bookgeek znajdziecie stworzone przez autorów listy piosenek do konkretnych książek.

I trzecia kategoria, czyli piosenki reklamujące książki. I znów wraca nam Heksalogia i okładkowe hasła oparte na znanych hitach „Niech zabrzmi Highway to hell”, „Rozlew krwi w rytmie Bad Moon Rising” itd. Mnie chwyciły za serce J. I lutowa nowość, pijarowy majstersztyk, czyli „Czerwona Królowa” Victorii Aveyard i reklamujący ją Peter i Jacob.

I proszę – na początku biadoliłam, że muzyki książkowej jest mało, a tu uzbierała się całkiem pokaźna lista. A teraz wracam do dalszego poszukiwania muzyki w literaturze. Ale zanim postawię ostatnią kropkę to jeszcze dwa ogłoszenia.

1.  „Maraton czytania” za nami. Udało mi się przeczytać dwie książki „Prawdziwe Morderstwa” C. Harris i „Nóż w lodzie” K. Hearne. A potem padłam J Czekam na kolejną edycję akcji. O całości poczytajcie u pomysłodawczyni

2. Ciocia Ebi (która prowadzi bardzo fajnego bloga - kto nie był niech zajrzy!) na fb  zachęca do wsparcia inicjatywy urodzinowej. Ja się pod tym podpisuje, dołączam i zachęcam i Was. J